|
|
|
|
Fauna polskiej części Bieszczadów to przede wszystkim fauna typowej puszczy wschodniokarpackiej, która nie jest dobrze poznana i ogranicza się właściwie do niektórych grup systematycznych. Stosunkowo dobrze poznane są wszystkie gromady kręgowców, a w tym:
|
- ryby – 25 gatunków,
- płazy – 10 gatunków,
- gady – 7 gatunków,
- ptaki – ok. 150 gatunków,
- ssaki – 51 gatunków.
|
O wiele lepiej rozpoznano i opracowano królestwo zwierząt bezkręgowych, w tym szczególnie gromadę owadów z czego stosunkowo najlepiej owady siedlisk łąkowych, dżdżownice, pająki, owady ziemnowodne, chrząszcze, motyle. Przez dziesięciolecia góry te nie wzbudzały większego zainteresowania ze strony zoologów i dopiero ostatnia dekada XX i pierwsze lata XXI wieku przyniosły większe zainteresowanie naukowców tym regionem Polski. W Bieszczadach spotyka się zarówno zwierzęta lasów górskich i wysokogórskich
|
(alpejskich) związanych głównie ze strefą połonin jak: ryjówka aksamitna, darniówka zwyczajna, pierwiosnek, kruk, żmija zygzakowata, żaba
trawna, a z motyli – rusałka admirał, bielinek
bytomkowiec, górówka meduza i wiele innych oraz zwierzęta lasów niżowych jak: bocian czarny, pustułka czy kruk. Bieszczady pozostają jeszcze ostoją zwierzyny grubej – niedźwiedzia brunatnego, wilka, rysia, żbika, ponownie introdukowanego żubra, a także puchacza, orła przedniego, orlika i innych. Do gatunków wysokogórskich należy występujący w Bieszczadach płochacz halny i siwerniak oraz chruściki z rodzaju
Apatania. Brak w Bieszczadach regla górnego z naturalnym pasem świerczyn powoduje, że zwierzęta typowe dla tego piętra występują w reglu dolnym. Przykładem tego są niektóre gatunki ptaków jak: orzechówka, krzyżodziób świerkowy, jarząbek, drozd obrożny, dzięcioł trójpalczasty, sikora sosnówka i sikora czubatka. Wśród kręgowców w jednym przypadku na terenie Bieszczadów występuje subendemit czyli prawie endemit i jest to traszka karpacka, a z bezkręgowców chrząszcz z rodziny biegaczowatych Pterostichus
fossulatus.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Mrówka pniakowa (Formica truncorum) jest gatunkiem mrówek występujących w lasach. Jest pod ścisłą ochroną. Na gniazdo wybiera martwe pnie ściętych lub ułamanych drzew. Występuje w lasach iglastych lub mieszanych. Nie buduje dużych kopców tak jak pozostałe mrówki z grupy rudych leśnych mrówek. W gnieździe znajduje się kilkadziesiąt tysięcy robotnic oraz kilka królowych. Nowe gniazda powstają przez podział istniejącego lub czasowe pasożytnictwo na innym gatunku. | | Mrówka faraona (faraonka) (Monomorium pharaonis) – gatunek owadów z rzędu błonkoskrzydłych.
Mrówki faraona to gatunek kosmopolityczny pochodzący prawdopodobnie z Afryki. W chłodniejszych strefach klimatycznych gniazdują wyłącznie w siedzibach ludzkich (ogrzewane budynki są niezbędne do ich przezimowania). Są zmorą bloków mieszkalnych konkurując z ludźmi o pożywienie, dzięki swoim niewielkim wymiarom są w stanie dostać się praktycznie wszędzie, zarówno jeśli chodzi o poszukiwanie pokarmu jak i zakładanie gniazd. Faraonki są trudne do wytępienia. Przyczyną tego jest fakt, że kolonia tych mrówek posiada wiele królowych co pozwala tym mrówkom na szybki rozwój nowej kolonii zaledwie od kilku robotnic i jednej królowej. W przypadku pojawienia się faraonek w bloku mieszkalnym w celu zlikwidowania tych mrówek potrzebne jest wspólne działanie wszystkich mieszkańców.
Gładyszek mrowiskowy (Formicoxenus nitidulus) jest małą mrówką żyjącą w gniazdach większych mrówek z rodzaju Formica (Formica rufa, F. lugubris, F. aquilonia, F. polyctena, F. pratensis, F. pressilabris) i korzystającą z ich pożywienia (ksenobioza). W większych mrowiskach Formica może znajdować się więcej niż jedno gniazdo gładyszka mrowiskowego. Robotnice koloru żółto-brunatnego z gładkim odwłokiem mają wielkość około 3 mm. Ze względu na sposób odżywiania wielkość kolonii dochodzi do 100 robotnic. Przez "gospodarza" mrowiska jest ignorowana. W wyborze gospodarza nie ma szczególnych preferencji i potrafi przenieść się. | | | | | |
| | | | | | |
| | | |
|
|