strona_01   strona_02  strona_03   strona_04   kliknij w obrazek aby powiększyć   To dziewczynka z jednej z wiosek pod Leh. Wybrałyśmy się do muzeum Thanek. Thanki to buddyjskie świete malowidla (mam jedną w domu). Thanki to w ogole piękna opowieść. Wracając, już lekko zmierzchało szłyśmy z Zuzą rozmawiając i kopiąc szyszkę. Szyszkę? Yyyy. Ale skąd tam szyszka? Zaraz zaraz. Skąd mi ta szyszka przyszła. Nie wiem. Może to był kamień. Kopałyśmy cos tam, może i szyszkę nawet J.  I nagle usłyszałyśmy muzykę. Bębny, sitar, fujarki. Skierowałyśmy się w kierunku dużego namiotu skąd dochodziły dźwięki zabawy. Ladakijczycy (tubylcy) zorganizowali sobie festyn połączony z zawodami łuczniczymi. Grali, śpiewali, tańczyli. Natychmiast posadzili nas na honorowym miejscu – zaraz obok portretu Dalaj Lamy, pod którego to patronatem oczywiście przebiegała cała impreza – poczęstowali czajem i wszystko już było dla nas. Nawet z łuków ichnich postrzelałyśmy sobie. A ci młodzieńcy byli piękni prężąc się wraz z łukami i strzelając. Było w nich widać godność i łagodność. Byli szczęśliwi, ze tam byłyśmy z nimi. A my... jeszcze szczęśliwsze. Te stroje, muzyka, tańce, to wszystko było jak w jakimś filmie, w którym uczestniczyłyśmy. Ta dziewczynka... nie chciała, chyba jako jedyna być fotografowana, zawsze odwracała się szybko, jak kierowałam na nią obiektyw. W końcu mi się udało.