SIANKI - Miejscowość u źródeł Sanu, w pobliżu Przełęczy Użockiej. Część położona po polskiej stronie granicy jest dziś bezludna i wchodzi w skład BdPN. Po stronie ukraińskiej nadal istnieje spora osada z ruchliwą szosą i stacją kolejową.

Nazwa Sianek pochodzi nie od siana, lecz od rzeki San (ukr. Sian). Wieś lokowano na prawie wołoskim na krańcu sobieńskich dóbr Kmitów. Była wzmiankowana po raz pierwszy w 1580 r. Rozwinęła się jako miejscowość wczasowa dzięki zbudowanej w latach siedemdziesiątych XIX w. linii kolejowej z Przemyśla przez Przełęcz Użocką do Użhorodu. W ostatnich latach przed II wojną światową w Siankach istniało dziesięć domów letniskowych, sześć pensjonatów, liczne kwatery prywatne, luksusowe schronisko Przemyskiego Towarzystwa Narciarskiego i dwa inne schroniska; w sumie prawie dwa tysiące miejsc noclegowych dla turystów i wczasowiczów. Działało kilka restauracji, siedem sklepów spożywczych, orkiestra sezonowa, teatr amatorski i biblioteka; istniały korty tenisowe, boiska siatkówki i koszykówki, skocznia narciarska i tor saneczkowy. Po 1945 r. wieś przecięła biegnąca wzdłuż Sanu granica; większość dawnej zabudowy uległa zniszczeniu.

Przy końcu ścieżki dydaktycznej BdPN z Bukowca znajduje się słynny wśród bieszczadzkich turystów Grób Hrabiny, czyli grobowiec Klary i Franciszka Stroińskich z końca XIX w. W pobliżu podmurówka spalonej w 1947 r. cerkwi i ruiny murowanej kapliczki. Jeszcze w latach osiemdziesią­tych miejsce to było zdewastowane i zarośnięte. Obecnie pod opieką pracowników Bieszczadzkiego Parku Narodowego, opatrzone tablicą informacyjną.