WETLINA - Duża miejscowość letniskowa i ośrodek ruchu turystycznego u południowego podnóża Połoniny Wetlińskiej (ok. 300 stałych mieszkańców). Nazwa pochodzi od wetłyny — odmiany wierzby. Wetlinę lokowali Kmitowie przed 1580 r. W okresie międzywojennym rozciągała się na przestrzeni 6,5 km i dzieliła się na trzy części. Najniżej położona i najstarsza część to Stare Sioło, gdzie znajdował się dwór i młyn. W części środkowej, zwanej Zabrodziem, stała cerkiew. Najwyższą i najmłodszą część wsi — powyżej zbiegu Wetlinki i Górnej Solinki — zwano Osadą.

Po przejściu frontu, co najmniej do wiosny 1945 r., Wetlina była kontrolowana przez oddziały UPA, które kurowały tu swoich chorych i rannych. Po zajęciu przez Wojsko Polskie uległa całkowitemu wyludnieniu i zniszczeniu. Ogromną murowaną cerkiew o pięciu kopułach, zbudowaną w 1928 r., wysadzili w powietrze żołnierze WOP. Na jej miejscu stanął w 1980 r. obecny kościół parafialny i dom zakonny bernardynów. Fragment kopuły cerkwi jest wmurowany w kapliczkę koło domu zakonnego. Na bocznym potoku w Starym Siole znajduje się niewielki wodospad. Koło placówki SG pomnik po­ległych żołnierzy WÓR Na terenie Osady, powyżej współczesnej zabudowy, odsłonięte fundamenty przedwojennych zabudowań dworskich. Lokalną ciekawostką jest ferma strusi.