Wzdłuż granicy państwowej ze Słowacją i Ukrainą — po Przełęcz Beskid (785 m) na wschodzie — ciągnie się pasmo graniczne z najwyższym szczytem Wielką Rawką (1307 m). Dla zachodniej jego części charakterystyczne są głębokie kotliny otoczone wysokimi bocznymi grzbietami, np. kotlina Moczarnego, którą ograniczają grzbiet Działu i ramię Paportnej z Jawornikiem, albo kotlina Beskidu na południe od Smereka. W części wschodniej pasmo jest węższe, a krótkie grzbieciki boczne kończą się charakterystycznymi stożkowatymi wzgórzami górującymi nad doliną Wołosatki: Kiczerką (952 m) i Kiczerą Manzową (966 m). Na północy pasmo graniczne opada wyraźnym progiem morfologicznym ku wąskiej strefie tzw. Obniżenia Śródbieszczadzkiego.

Dalej na północ wznosi się najwyższe i najrozleglejsze pasmo całych Bieszczadów Zachodnich__

pasmo połonin. Poprzeczne doliny Prowczy i Wołosatego dzielą je na Połoninę Wetlińską (1255 m). Połoninę Caryńską (1297 m) i gniazdo Tarnicy z najwyższymi szczytami polskich Bieszczadów:

Tarnicą (1346 m), Krzemieniem (1335 m) i Haliczem (1333 m). Północne i północno-wschodnie stoki opadają ku Obniżeniu Górnego Sanu. Obniżenie to na wschodzie, już po stronie ukraińskiej, zamykają grzbiety Byczka i Siańskiego, wzdłuż których biegnie europejski dział wodny. Ich przedłużeniem po stronie polskiej są wzniesienia Łysani i Kiczerki oraz wał Otrytu.